Hikayem

                              ÇİZGİLERİMLE BARIŞTIM, YAĞMURDAN SONRA

Parmak izleri kişiye özgü derler,

Benim ise vücudumdaki tüyler ,

Ah şu tüyler…

Şuan gülümsememe sebepler.

Evvel yıllar önce..

Babamın tayini ile

Geldik okapilerin köyüne

Parkta…

Sokakta…

Manavda…

Hatta gölün kıyısında.

Tek duyduğum kelime,

Çizgiliiiii puhahahah

Okula başlamadan,

Bir gece önce,

Herkes uykuya daldığında,

Tonyak uçlarıma basa basa

Vardım kilerdeki dolaba

Bir kutu boya ve fırça

Bir sağa bir sola

Birazda önlere

Birazdaaa arkaya

Tamam oldu galiba

Evettt…

Hazırdım okula…

Sabah tam yedi de.

Çantamı kaptığım gibi

Çıktım yollara

Ağaçlık yolda şarkılar mırıldandığım anda

O kara bulut hep orada

Okulun bahçesine girdiğim anda

Başladı gökyüzü ağlamaya

O ağladı ben eşlik ettim..

O ağladı ben eşlik ettim..

Bu halimi gören Bayan Okapi

Kendisi sınıf öğretmeni

Bak dedi;

Benim çoraplarım çizgili,

Senin de pijaman,

Kimimiz benekli,

Kimimin çizgili,

Farklılıklardır bizi güzel kılan ..